Arafta Kalan Yemin

Bir söz verdin, tutmadın yeminini
Aşkınla yandım, sönmedi kinim
Unutulmaz sandım, oysa ki anı
Yalanmış gözlerin, sahteymiş sevgin
Şimdi hangi yolda, kiminlesin sen?
Hangi ellerdesin, nerelerdesin ben?
Bir yabancı gibi baktın yüzüme
Düştüm dipsiz kuyuya kendi elimle
Gönlümde bir sızı, dinmeyen bir ah
Sensiz geçen her gün, bin beterdir vah
Ne mümkün unutmak, ne mümkün affetmek
Bir çıkmaz sokakta, kayıp bir çare
Gözyaşlarım sel oldu, aktı denize
Yüreğim kan ağlar, düşmanım nefse
Sensiz geçen günler, zindan bana
Dön gel desem de, faydası yok asla