Yapayalnız Akvaryum

Cam fanusun içinde bir dünya kurdum,
Yosun kokulu, loş ve derinden.
Balıklar dans eder, renkleri solgun,
Sessiz bir senfoni, hiç bitmeyen.
Dış dünya gürültülü, karmaşık ve yalan,
Burada her şey dingin, her şey yavaş.
Su kabarcıkları yükselir usul usul,
Düşlerim de öyle, sonsuza ulaşan.

Yüzgeçlerim titrek, gözlerim puslu,
Akvaryumun dibinde beklerim öylece.
Yukarıda hayat var, renkli ve coşkulu,
Ama ben buradayım, kendi seçimiyle.
Camın ardında bir tebessüm, belki bir hüzün,
Bana bakan kim bilir ne düşünür içinden?
Belki bir yalnızlık, belki de bir özlem,
Benim gibi, kendi fanusuna hapsolmuş.
Dışarı çıkmak mı, yoksa burada kalmak mı?
Bu soru hep döner durur zihnimde,
Bir karar veremem, bir yol bulamam,

Güneş ışığı süzülür camdan içeri,
Aydınlatır balıkların pul pul yüzlerini.
Benim karanlığım daha derin, daha eski,
Kök salmış içime, söküp atamam.
Belki de bu yüzden buradayım,
Belki de bu yüzden yalnızım.

Yem kabarcıkları iner yavaşça,
Bir anlık telaş, sonra yine sessizlik.
Hayat böyle işte, bir an varlık, bir an yokluk,
Ve ben, sadece bir gözlemci.

Cam fanus benim evim, benim dünyam,
Yapayalnız bir akvaryumda, sessizce yüzen.