Ufukta kaybolan son vapurun ardından bakarım,
Götürdüğü umutlar, bıraktığı hüzün.
Martıların çığlıkları eşlik eder vedama,
Denizin tuzu karışır gözyaşlarıma.
Bu liman, ayrılıkların mekanı,
Her gelen gider, her kavuşma bir son bulur.
Ve ben, bu limanda bekleyen bir yolcu,
Gelmeyecek bir gemiyi, dönmeyecek bir sevgiliyi.
Güneş batar, gece çöker,
Yalnızlığım daha da derinleşir.
Ama yine de beklerim,
Belki bir mucize olur,
Belki son vapur geri döner.
Bir yanıt yazın