Şüphe bir virüs gibi siner ruhuma,
Sonsuz denklemler kurarım yokluğunda.
Çözümsüz kaldım, aşka tutsak oldum.
Her bakışın bir çarpım, her dokunuşun üs,
Hayallerim toplama, acılarım hep eksi.
Rüyalarımda integral, gerçekte limitim yok.
Gönlümde çarpanlara ayırdığım sevdan,
Kalanı sıfır, anlamsız bir matematiğim.
Birlikteliğimiz olasılık, ayrılık kesin sonuç.
Sessiz fırtınalarım, yalnızlığım katlanarak artar,
Hatıraların sonsuz döngüsü, bir kısır döngü.
Geçmişin izleri silinmez bir logaritma,
Gelecek belirsiz, bir bilinmeyen denklemler yumağı.
Her satır bir isyan, her kelime bir haykırış.
Seninle ben, çözülemeyen bir paradoks.
Aşk, imkansızın resmi, matematiğin ötesi,
Kalbim bir kara delik, seni içine çeker durur.
Umut bir yanılsama, gerçek acımasız bir teorem.
Yine de severim, tüm imkansızlıklara rağmen.
Aşkın aritmetiği böyle olsa gerek.
Bir yanıt yazın