Yalnızlık İhraç Eden Kent

Eskidi gölgeler, küflendi aynalar yine
Sessizliğin sesi bu, duyup geldim işte
Yüzümde birikmiş hüzün ve yarım kalmış düşler
Ödeyemediğim, gecikmişti çünkü gülüşler
Suskunluğu giy, karanlığı iç, arındım demek bu
İflas eden umutlardan bir enkazdır geriye
Biraz yabancı, biraz bizden, tuhaftır söylemesi
Hayallerden vazgeçmek bir nevi sürgün bilirsin
Çekingen bir itiraf gibi sundum sana bunları
Bir de kalbim, kırılgan ve yorgun üstelik
Anımsa solan çiçekleri, gençliğindir
Savrulmuş yaprakları getirdim sana gurbetlerden
İstersen yak bunları, külüyle avunabilirsin
Beni unut, uzağım sana, sevmiyorumdur bu
Kaybolmuş bir aşkın izleri var ruhumda
Kendini ölümsüz sanıyor onu getirdim kaybediştir
Büyüdü çaresizlikle, yalnızlığıyla övdü onu kent
Yalanların öte yakasında yaşadı, kurban dediler adına
Eskidi gölgeler, küflendi aynalar yine
Ayna karanlıktı bunca yıl nice hayal taşımaktan
Sessizliğin sesini duydum ve onu getirdim sana
Unutulmaya geldim işte hatırlanmaya değil
Kov beni kalbinden ama beklemem demek bu