Uykusuz yüzlerde kaybolan bir gölgeyim,
Kendimi ararken yitirdiğim dehlizlerde.
Sessizliğin yankısı, bir yabancı fısıltı,
Ruhumun derinliklerinde saklanan bir sır.
Kaçışım var, kimsesizliğin pençesinde,
Yüzleşmekten korktuğum gerçeklerle.
Gözlerim kapalı, karanlığa teslim,
Düşlerimde bir umut ışığı arıyorum.
Belki bir gün aydınlığa kavuşurum,
Yeniden doğarım küllerimden.
Şimdilik, yalnızlığımın şarkısını söylüyorum,
Kalbimdeki boşluğu doldurmaya çalışarak.
Kayıp bir ruhun sessiz çığlığı bu.
Bir yanıt yazın