Kimse acınızı anlayamaz! Yüreğinizde yaşadıklarınız sadece sizde kalır. Hatta bazılarına anlattığınızda; takma geçer, boş ver gibi cümlelerle avutmaya çalışırlar sizi. Dalga geçseler daha az zoruma gider dersiniz. Kısacası anlattığınıza, anlatacağınıza pişman ederler.
Oysa başkalarının mutsuzluğunu anlamak için illa mutsuz olmaya gerek yok başkalarının yerine de üzülmeyi bilmeli insan. Bence insanlığı üstün kılan en önemli özellik de budur zaten. Çünkü hayvanlarının başka hayvanların acısıyla dertlenebileceğini pek sanmıyorum. Gerçi söz konusu acılar ise, “sizin sizden başka dostunuz yok” der büyüklerimiz. Bu son sözü bir kenara not almanızı tavsiye ederim. Nede olsa büyüklerimiz çoğu zaman haklı çıkıyor…
“Başkalarının yerine de üzülmeyi bilmeli insan…”