Tek kelime size onu hatırlatırken bazen cümlelerde yasa boğulduğunuzu çok rahat hissedebiliyorsunuz. Yetmiyormuş gibi ayda yılda bir defa radyoyu açarsınız tam o sırada gelen istek parça sizin şarkınızdır. Böyle bir tesadüf olamaz demeyin, sevince oluyor; buna aşkın işkence şekilleri de denilebilir…
Belki bir kelime etkilemiyor sizi ama sizin şarkınız çalmaya başladığında ciddi anlamda kaybediyorsunuz kendinizi. Bazen gözyaşlarınız eşlik ediyor size durum daha da vahim hale geliyor. Oysa insanlar efkârlı müzikler dinleyince rahatladıklarını zannediyorlar, bilmiyorlar ki her şarkı daha da çok üzüyor onları…
İnsanları kendine çeken en dayanılmaz tarafı ise bazı şarkıların tamamen sizi konu edilmesi. Evet, sanki sanatçı sizi tanıyor da satırları sizin hayatınızdan kesitlerle yazıyor. Mest ediyor bu durum sizi, farkında bile olmadan daha da üzüyorsunuz kendinizi. Hiç eğlenceli bir şey insanı üzer mi? Söz konusu şarkılar olunca üzüyor işte. Son zamanlarda gayet meşhur olan Ankara havalarını kendilerine şarkı olarak seçen insanları düşünün, herkesin oynadığı bir şarkı da onlar üzülecek. O yüzden şarkılar yarar sağlamaz size daha çok sizi sizden alır. Ya da bazen bizi bizden almasını istediğimiz bir şeylere ihtiyacımız vardır durun ben bir radyoyu açayım…
Sen bir şarkı ol ben dinledikçe mutlu olayım...