Yaşamaya korktuğunuz her şeyi gün gelir yaşarsınız. Bu doğanın kanunu gibi bir şeydir. İşin ilginç tarafı sanki başımıza gelecekleri biliyormuşuz gibi tuhaf bir hissiyat beliriyor içimizde ve bu his büyüyüp korkuya dönüşünce korktuğumuz şeyin başımıza gelmesinin yakın olduğunu da anlıyoruz. Ve son ise kaçınılmaz korktuğumuz şeyleri yaşarken buluyoruz kendimizi.
Belki de biraz cesaretimiz olsa korkularımızla yüzleşmeye bu kadar sıkıntıya girmeyeceğiz. Ancak şöyle bir gerçekte var ki korkularımız en çok cesaretimizin kırıldığı anda geliyor başımıza… Böylece iki seçenek çıkmış oluyor karşımıza. Ya korkularımızla yüzleşmeyi öğreneceğiz. Ya da cesaretimizi kıran insanların daha fazla hayatımıza müdahale etmesine izin vermeyeceğiz…
“Aslında en büyük cesaret seni sevebilmek…”