Kelimeler sayfalarca anlatsa da seni hep eksik kalıyor yazılarım. Bu tıpkı bir insanın bütün uzuvlarının tam olması ancak ruhunun yarım olması gibi bir şey, cümleler anlatamaz anlayacağın. Canlılık belirtisi vermiyor kelimeler o denli hissettirmiyor seni…
Gözyaşları döküyorum sırf bu yüzden, neden gelmiyorsun ki bana, cümlelerde yaşamak daha mı kolay geliyor? Herkes ismen bilmese de seni gözlerini biliyor artık, nasıl düşündüğünü nasıl güldüğünü biliyor. Sen değil miydin destansı bir aşk isteyen. Bak işte destan oldu aşkımız, herkes bizden bahsedecek bir sonra ki yüzyıllarda. Öyle yaşanmamış Leyla Mecnun aşkları değil, herkes kelimelerin ağlamalarına şahit olacak. Sen kabul etmezken ben olmayı, bütün kızlar sen olmak için uğraşacak. Biliyorum yine gelmeyeceksin sen hiç okumayacaksın belki bu satırları ama ne yapayım benim de tek avuntum bu işte. Söyleyemedikleri mi haykıramadıkları mı, belki de zaman gelir benden başka herkes söyler haykırır sana...
Ben yazıyorum sen bir gün okumayacak olsan da
Sen okuyacaksın gibi,
Okuyup bana dönecekmişsin gibi yazıyorum.