Kafaya takınca çözülmez problemler. Görmezden gelmeyi öğrenmelisin. Seni mutsuz mu ediyor? Görmezden gel. Seni üzüyor mu? Görmezden gel. Seni hak etmeyen insanlara hak ettiklerini göster ve yalnız bırak sana hiç gelmemiş insanları. Sen de yalnız kal, sessizlik boş seslerden daha çok huzur getirir ve mutsuz da etmez insanı. Ruhun dinlenmiş olur böylece. Belki gülüşün eksik olur yüzünde ama o kadar da olsun. Çünkü gülüşünü getirmese de seni yeniden gülmeye hazırlar. Aslında ihtiyacın olan şeyin bu olduğunun da farkına varmış olursun. Ya da tam tersini yap bunların… Her şeyi kafana tak ve seni ne kadar üzse de “seviyorum ben onu” de ve yanında kal her zaman mutsuz olacağını bile bile. Ama unutma bunun adı aşk olmaz, bu sadece ahmaklık olur. Aşk olması için hiç gelmemiş olması gerekir…
“Hayatın her safhasında
Ayrı bir işe yarar umursamamak…”