Öyle bir an gelecek ki “iyi ki üzmüşler beni” diyeceksin, “iyi ki canımı acıtmışlar”. Her üzülüşünden ve de her acıdan sonra daha da güçlendiğini gördükçe ‘iyi ki’ lerin ardı sıra gelecek. Anlayacaksın bugün seni sen yapan her şey geçmişte acıdan ibaret olsa da o zamanlar “öyle olması gerekiyormuş” diyeceksin ve ekleyeceksin “iyi ki de öyle olmuş”…
Bunlar bir kenara en çok da ne hoşuna gidecek biliyor musun? Bir bakacaksın öyle bir olgunluğa erişmişsin ki neye üzülüp neye üzülmeyeceğine sen karar veriyorsun. Kimin yanında olup, kiminle mesafe koyacağına, hatta kime ne kadar değer vereceğine bile sen karar veriyorsun…