Onu anlatmak, yazmaktan çok daha zor benim için. Yazarken ayrı bir ilham alıyorum sanki. Gözlerim bir sinema perdesine dönüşüyor adeta, onunla yaşadıklarımız gözlerimin önünden geçip gidiyor. Hal böyle olunca onu yazmak çok daha kolay oluyor.
Bence çiftler evlenseler bile birbirine sürekli mektup yazmalılar. Bu mektuplar her zaman övgü dolu değil, kırgınlıklar da yer almalı bu mektuplarda diğer söyleyemedikleri de. Hayallerini yazmalılar mesela, bugün ne hayal ettiğini, nasıl bir dünya istediğini yazmalı. Erkek eve geldiğinde karşılanmak istediği şekli yazmalı. Bayan ise erkek eve geldiğinde istediği çiçeğin adını yazmalı. Bunları yüz yüze söylemek kolay değildir ancak satırlara dökmek oldukça kolaydır.
Böylece insanların daha mutlu olabileceklerine inanıyorum. Çünkü onu satırlara dökmek bana büyük bir mutluluk yaşatıyor. Her harf onun için bir araya gelerek kelimeye, kelimeler ise cümlelere dönüşerek tekrar tekrar onu anlatıyor bana.
Yazmak kabiliyet ister ama sevdiğini yazmak değil…