Sevmeyi bilmiyorsun demek kolay madem sen biliyorsun gel de öğretsene o zaman… Ama yapamazsın değil mi? Sen de biliyorsun çünkü; sevmek öğretilmez, yaşanarak öğrenilen bir şey o…
Ayrıca neden öğrenmek zorundayız ki? Yanımda ol işte nefes alıp verişlerini her an hissedebileyim. Gözlerin ayna olsun dünyama önümü görebileyim. Ama buğulu bakmasınlar sakın bilirsin dayanamam ben. Ve bir de çay koy bana buharı üstünde tüteninden olsun, başka bir beklentim yok benim. Bunlar yeter mutlu olmama. Sevmek değilse bunlar adı sevmek olmasın bizimkinin. Bir isim koymamıza da gerek yok, sen yanımda ol yeter işte; daha ne diyeyim?
“Sen yine de gel sevmeyi öğret bana gidişine bahane olmasın…”