İnsanoğlu farklı yaratılmış.
Anne karnında annesini tekmeleyerek acı veren bir varlık… Olayın ilginç tarafı ise; annenin bu durumdan mutluluk duymasıdır. Sanırım acı çektiği halde mutlu olan tek varlıktır anne. Gerçekten çok farklı yaratılmışız her şeyimizle. Öyle ki en mutlu anlarımızda ağlayabiliyorken, sinirlerimizin tavan yaptığı durumlarda sinirlerim bozuldu diyerek gülebiliyoruz. Bu yüzden aşk bir nevi mutluluk ise eğer mutluluk da yeri geldiğinde acıdır ve mutluluk, acı ise acı da yeri geldiğinde mutluluktur.
Günümüze baktığımızda acı çeken her insan yazdıklarıyla bizleri etkilediği için genelde aşkın acı tarafını görürüz. Kimse mutluluğu yazmaz, mutluluk çok uzaktadır ve ne yaparsak yapalım ona ulaşamayız. Doğru olabilir mi? Sanmıyorum, kendinizi kandırmayın doğru değil. Çünkü karşılıksız birbirini seven iki insan (binde bir de olsa) acıyı dahi mutluluğa çevirebilirler. Paylaşmak nedir bilir, hataları görmezden gelirler. Aşkın acı tarafını yaşayan insanlar da bu sıraladıklarım genelde tek taraflıdır.
İnsanların hayatı her türlü üç harfe bağlı
Ya aşk ile mutlular ya da acı ile huzursuzlar.