Başka bir hayat var mıdır sizce?
Orda da insanlar âşık oluyor mudur?
Bir insan nasıl bu kadar sevilir?
Aklımda dünya kadar soru var bu gün de. Bazen bu dünyada olmadı başka bir hayatta buluşmak üzere diyoruz ya hani neden kendimizi bu şekilde avundurma gereği duyuyoruz. Nasıl emin olabiliyoruz ki hayatımıza ondan başkası hiç girmeyecek? Ömrümüz boyunca onu seveceğiz kanısına nasıl varabiliyoruz?
Bizden önce yaşayan insanlar, bir insanın hayatı boyunca bir insanı sevmesinin mümkün olmadığını söylüyorlar. Gerçekten böyle mi, böyleyse neden örnekleri varken birilerinde ısrar ediyoruz. Aşk gerçekten hastalık oluşturuyor mu insanda, sizin de sokakta herkesi bir tek kişiye benzettiğiniz oluyor mu?
Ya da daha sonrasında birilerini ona benzetip, onun yerine koyduğunuz için kızıyor musunuz kendinize?
Çok karışık bir duygu karmaşası bu durum, çok da açıklana bilinecek bir durum değil sanırım. Aklıma fazla sabırsız oluşumuz ve alışkanlıktan başka bir şey gelmiyor.
Ya da sadece “özledim…”