Bazen sessiz mısralar arasında sessiz kalmış hatıralar,
Yokluğunla pençeleşen hayallerim
Ve namuslu takılan üç beş insan bedeni,
Nefret duyguları üzerimde bir başka yoğun bugün,
Bir mide bulantısı var üzerim de çok acayip,
Sanki kussam herkes ve de her şey bitecek,
Durdurmaz duraklar önümde,
Yürüyecek takatimin olamadığını bile bile koymuşlar,
Üzerime geliyor gibi her şey,
Nefesim daralıyor arada,
Hani derler ya sanki nutkum tutuluyor,
Göz önünde hayâsız varlıklar,
Düşünme yeteneğinden yoksun,
İnsan görünümlü canlılar,
Aldığı kararları savunamayanlar,
Daha kötüsü savunmak için uğraşmayanlar,
Gitmek ile kalmak arasında kalıp,
Aslında hayatta kendisine hiç gelmeden,
Tam arada kalmaya çalışanlar,
Bazılarının varlığının mutsuzluğu,
Bazılarının yokluğunun mutluluğu,
Anlamsız satırlara harcanmış vakitler,
Gözyaşlarına boğulmuş dakikalar,
Kin duygusuna körelmiş tüm duygular,
Umut yok artık, sevmek yalansı,
Beklenen hiç olmadı,
Mutlu dakikalar sadece hayaldi,
Bilinmeyecek gerçeklerde saklıydı,
Şimdi bilindi ve bitti,
Oyundu anlaşıldı,
Kalıplar yetmedi,
Satırlar tükendi,
Ne cümleler yetti,
Ne de satırlar bilebildi,
Sen yoktun ve hiç olmadın dedi,
Ve Bitti…