Her zaman yazamaz insan o duygu yoğunluğunu bulamaz. Bazen çok üzülür yazamaz. Bazen çok sevinir yine yazamaz. Yazmak bunlarla alakalı bir durum değil. Boğazında düğümlü kalanlarda yetmez yazmak için. Açlık gibi bir his bu, acıktığında anlıyorsun yemeğe ihtiyacın olduğunu. Yazmak da böyle bir şey işte, yüreğinde mi birikir yoksa aklında mı bilmem ama birikmişlerin olmadan yazamazsın. Sadece birikmişlerde değil mesele iyice acıktığını hissetmeden bir şeyler yemezsin. Uzun lafın kısası bazen yazmak istediğinde de yazamazsın…
“Konu sen olunca zamansız tükeniyor kelimeler…”