Zaman değil, yaşadıklarımız öğretiyor bir çok şeyi. Yoksa zaman herkes için geçiyor ama tecrübeler herkeste farklı. Yaşanmışlıklar fazlalaştıkça daha bir sakin oluyorsun hayata karşı, çok kızmıyorsun mesela “hayırlısı böyleymiş” deyip geçiyorsun. Ne kadar üzerine gelse de insanlar eskisi kadar üzemiyorlar seni, eski sen olmadığını onlarda anlıyorlar.
Her şeye rağmen hayatın devam ettiğini bilmek ve her şeye gülüp geçmek hayat felsefesi haline geliyor bir süre sonra. Bir de bakıyorsun keşke dediğin bir çok şey geride kalmış ve artık iyi ki kelimesiyle başlayan cümlelerin ardına sığınıyorsun. Son nefese bir adım daha yaklaştığını bildikçe yaşadıkların daha bir anlam kazanıyor. İyi ki kelimesiyle başlayan cümlelerin kazandırdıklarını o zaman daha iyi anlıyorsun. Keşkeler geride kaldığından ölmek de zor gelmiyor. Çünkü korktuğun her şey keşkelerinde saklı bir şekilde geride kalıyor…
“Beddua etmeyeceğim sana sadece muhtaç kal geceler boyu ağlattığın bana…”