Yüzünü Dökme Sokağı

Yine yağmur başladı yine hüzün sokağı
Bu bitmeyen telaş bu yersiz yorgunluk
Kimse dinlemez içindeki fırtınayı
Herkes kendi derdinde kayıp bir yolcu
Sırtında yükleriyle geçerler sessizce
Yüzünü dökme sokağı burası unutma
Bir ışık ararsın bir el uzansın diye
Belki bir tebessüm belki bir sıcak nefes
Bu kalabalıkta yalnızlık daha keskin
Kimse kimseyi görmez herkes kör sağır
Yine de umut vardır belki köşede
Belki bir yabancı belki bir tanıdık
Yüzünü asma ne olur
Güneş açar elbet bir gün
Her karanlığın sonu aydınlık
Yüzünü dökme sakın
Hayat devam ediyor unutma
Yüzünü dökme sokağı burası biliyorum
Ama sen yine de gülümse ne olur
Belki bir mucize olur ansızın
Bir umut belirir uzaklarda
Yüzünü dökme ne olur