Yüzümdeki Tövbe Çizgileri

Yıkılmış bir şehir gibiyim
her caddesinde ayrı bir pişmanlık
kül rengi bir gökyüzü altındayım
Kaç bahar geçti yüzümden
her biri ayrı bir sızı
unutulmuş bir ilahi
Şimdi aynada gördüğüm yabancı
ben miyim, yoksa bir gölge mi
hatalarımın haritası çizilmiş yüzüme
her çizgi bir tövbe fısıldıyor
geçmişin ağırlığı omuzlarımda
bir mimari gibi yükseliyor yalnızlık
Belki bir gün affederim kendimi
silerim bu acı hatıraları
yeni bir başlangıç yaparım
kim bilir, belki de çok geç.