Bir de var, aynada yansıman duruyor
Gözlerin derinliği, yalanlar saklıyor
Kirpiklerin birer bıçak gibi
Geçmişin izlerini kazıyor
Oysa ne aynalar kaldı ne de o eski yüz
Savaşlardan yorgun düşmüş bir asker gibiyim
Ne yapsam, ne etsem, kurtulamam bu sancıdan
Kendime yabancı, bir gölgeyim
Büyüdükçe küçülüyorum
İçimde bir fırtına kopuyor
Kabullenemiyorum bu yeni benliği
Ne yapsam, ne etsem, geçmişe dönemiyorum
Belki de zaman, en iyi ilaçtır
Unutmak mı, affetmek mi, bilmiyorum
Sadece bekliyorum
Kendime yeniden doğmayı
Yeni bir başlangıç için
Bir yanıt yazın