Yüzleşme Korkusu

Bir nehir düşün, çağlar da coşar,
Kayalar aşar, engelleri bozar.
Oysa sen bir damla kalmışsın yerde,
Kurumuş, çatlamış, kaybolmuş serde.
Ne korkaksın, ey gönül, ne çekingensin,
Uçurumlar bekler, ne direnişsin?
Bir umut ışığı yak, aydınlansın her yer.
Bir fırtına olsan, savursan dağıtsan,
Kederi, gamı, kasveti atsan.
Ama sen bir yaprak misali titrek,
Rüzgarın önünde savrulur, ezik.
Ne güçsüzsün, ey yürek, ne de dermansız,
Kendine inan, olursun umutsuz.
Bir sevgi tohumu ek, yeşersin gönlün.
Bir güneş olsan, ısıtsan dünyayı,
Dondursan içindeki bu korkuyu.
Ne çaresizsin, ey can, ne sessiz sedasız.
Bir umut fısılda içinden sessizce.
Yeniden başla, inan kendine.
Bir deniz olsan, dalgalansan köpürsen,
Sahillere vursan, coşkuyla gülsen.
Oysa sen bir gölet gibi durgun,
Yosun bağlamış, paslanmış solgun.
Ne yılgınsın, ey ruh, ne de suskunsun,
Haykır içinden, yeniden doğsun.
Bir cesaret şarkısı söyle, titresin her yer.