Kirpiklerimde biriken toz, anılar mı yoksa?
Buğulanan cam, geçmişin suretini mi yansıtıyor?
Kendime yabancı, aynada arıyorum izimi.
Soğuk bir melodi çalıyor içimde, yankısı derinde
Her kırık parça, bir pişmanlık, bir kaybediş
Yüzümdeki çizgiler, zamanın acımasız fırçası
Sessiz çığlıklarım, aynanın sonsuzluğunda kayboluyor
Yoksa ben miyim aynadaki yabancı?
Belki de cesaret gerekirdi yüzleşmeye
Kaçışlar, yalanlar ördüm etrafıma yıllarca
Gözlerimi kaçırdım, aynadan, kendimden
Şimdi çıplak gerçeklik vuruyor yüzüme
Bu sancı, yeniden doğuşun habercisi mi?
Aynalar, kırık dökük de olsa, gerçeği gösterir.
Yüzleşme Aynaları
Bir yanıt yazın