Bir de var sen aynada bakıyorsun
Kendine ettiğin yeminler dursun bir an
Kirpiklerin ıslak bir veda gibi
Oysa yalan da ne benim sabrım var
Dök içini bir kahve yapayım hatırına
Ben İstanbulluyumdur ta çocukluğumdan
Ne hallere düşüp de sustum bunca zaman
Bir masal anlatsam inanır mısın yeniden
Bozulmuş büyüler tutar mı dersin bizi
Yüzün çizilmiş bir harita gibi
Sakladığın her şey orada yazılı
Belki de bir mucize olur ansızın
Yeniden başlarız bilmediğimiz bir yolda
Unutulmuş şarkılar çalınır içimizde
Kaybettiklerimiz birer birer geri döner
Ama sen susuyorsun, yine susuyorsun
Sanki bütün kelimeler birer diken batıyor
Gözlerin bir uçurum gibi, karanlık ve derin
Ve ben o uçurumdan düşmekten korkuyorum
Çünkü biliyorum, dibi yok bu sessizliğin
Bir daha asla eskisi gibi olamayacağız
Bir yanıt yazın