Görmezden gelmekti en kolayı,
Yalanlardan bir duvar örmek.
Gerçeğin soğuk nefesini
Hissetmektense, sahte bir güneşe
Sığınmaktı ilk tercihimiz.
Reddedişin acımasız yüzü,
Aynalarda çatlaklar oluşturdu.
Her bir kırık parça, bir pişmanlık,
Bir kaçırılmış fırsat, bir söylenmemiş söz.
Yüzümüzde beliren her çizgi,
Sakladığımız maskelerin izi.
Kabullenmek zordu, aynaların
Sessiz feryadını duymak.
Gözlerimizin içine baktıkça,
Yabancılaşıyorduk kendimize.
Aynalar isyan etti sonunda,
Kırıkları birer mızrak gibi savurdu.
Yüzleşmekti artık tek çare,
Gerçeğin acı tadına varmak.
Reddedişin karanlığından doğmak.
Bir yanıt yazın