Bayram geldi, küskün bir sevinç yüzlerde
hatırlanmayan oyunlar gibi buruk
nerede o eski coşku, nerde şenlik
şimdi her köşe bir yabancı hüzün
Anneannemizin dualı sesi çok uzaklarda
baba ocağı tütmez oldu, küller savruldu
çocukluğumuzun izleri silinmiş toprakta
komşuluk bir anı, selamlar unutuldu
yalnızlık bir gölge gibi peşimizde
bayramlar yalnızlığa yoldaş artık
Yüzlerdeki maskeler düşmüyor bayramda bile
eskiden el öpülürdü, şimdi ekranlar açık
akrabalar birer resim, hatıralar sanal
bayram sofrası kurulsa da kalpler mesafeli
bir yurtsuzluk hissi, tanıdık ama derinden
toprak kokusu yerine betonun soğukluğu
yine de bir umut, belki yarın bayram olur.
Yurtsuz Bayram
Bir yanıt yazın