meyhanede bir adam ağlıyordu gece
kadeh kırıkları gibi dağılmış anıları yerde
bir şarkı çalınıyordu, eski ve derinden
aşkı aramış kaybetmiş belli ki bir yerde
sokaklar tenhaydı, yalnızlık kol geziyordu
rüzgar esiyordu, acı haberler getiriyordu
bir zamanlar sevdiği şimdi başkasının olmuştu
kalbi kırık, umutları sönmüş, bitmişti
kimse anlamıyordu onun derdini kederini
herkes kendi dünyasında kendi halinde
bir tek garson biliyordu yalnızlığını
o da alışmıştı artık bu türden hikayelere
saatler geçiyordu, gece bitiyordu
Yitik Zamanların Gölgeleri
Bir yanıt yazın