Yitik Zamanlar Sokağı

Büyüdüm sandım, oysa küçülmüşüm
Yol bilmez ayaklar, iz sürer durur.
Hatıralar sisli, bense yorgunum,
Kalbimde bir çocuk, usulca uyur.
Oysa çoktan unutulmuşum.
Her köşe başında bir gölge saklı,
Geçmişin yankısı, şimdi bir ağıt.
Gözlerim ararken o saf gülüşü,
Zaman bir nehir gibi akıp gitmiş,
Ne varsa içimde kül olmuş, bitmiş.
Beni benden alan, sensin ey hayat.


Yorumlar

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir