Yitik Zaman Dükkanı

Ben böyle bir şey hiç ummamıştım
sevdan bir hançer gibi saplandı canıma
öylece kalakaldım, tutuldum
saatler durdu, dünya karardı
bir daha gün doğmayacak sandım
bu eski dükkanın tozlu rafları
unutulmuş anıların labirenti sanki
her köşesinde bir hüzün, bir pişmanlık
camdaki yansıman, yabancı bir suret
geçmişin hayaletleri kol geziyor burada
kayıp umutlar, yarım kalmış sevdalar
fısıltılar duyuluyor, sessiz ve derinden
bu benim en karanlık anım
güneş doğmayacak sandım
bir daha asla gülmeyeceğim
kimse elimden tutmayacak
çaresiz bir şekilde ağladım
dükkanın kapısında bekledim
belki dönersin diye düşündüm
beklemekten yoruldum, usandım
ama sen hiç gelmedin
artık bitti her şey
yeni bir yol çizdim
sensizliğe alıştım