Bir telaş gibiydi yüzüne düşen
hüznün eski rengi
yalnızlık bir coğrafya, biz sürgün
ve kırık dökük bir veda bahara
baharın vebali yok nasılsa…
bir düş bulmuş, saklıyorlar
yüzü çizilmiş bir çocukluk hayalini
aşkın kalbine yalan yazar mı insan,
tutulmasa?…
bir hüküm gibiydi sensiz geçen ömür
hayallerin terk ettiği sahte gülüşlerde
baharın vebali yok nasılsa!
yalnızlık bir hastalık gibiydi
sensiz geçen her günümde
sensiz geçen her gecem de..
Bir yanıt yazın