Yılgın Umut

Gönlümde bir yangın, külü savrulan,
Umutsuzluk denen yolda yorulan,
Bir dert ki içimde derin oyulan,
Sanki bir zehirdir damla damlayan,
Gönlümde bir çığlık, sesi duyulan,
Yılgın umutlara gözüm bağlayan.
Ne bir ışık belirdi, ne bir nefestir bu,
Çaresizliğin girdabında kaybolan,
Belki de kaderdir, belki de yoktur yolu,
Boşlukta salınan bir yaprak misali,
Rüzgarın önünde savrulur dururum.
Yıldızlar sönük, ay bile küskün bana,
Geceler uzadıkça artar sızım,
Bir umut kırıntısı ararım yana yana,
Belki bir mucize, belki bir avuntu,
Gözyaşlarım denize karışır usulca,
Yüreğimde dinmeyen bir fırtına,
Sanki bir labirentte yolumu kaybettim ben.
Ne bir dost eli uzanır, ne bir teselli,
Karanlıkta yalnızım, çaresizce beklerim,
Umutlarım tükenirken, hayallerim delinir,
Belki de umut bir yanılgıdır sadece,
Yılgın umutlarla yaşarım ben.