Yılgın Suretler

Benimle gelsin dedi, gururun deryasına,
Bir gemi misali süzüldük, bilmeden rüzgârı.
Yüksekten uçmak isterdi, gönlü göğe yakın,
Bense bir köprü kurdum, arzdan semaya uzanan,
O bilmezdi ki, köprüler de yıkılır bir anda.
Kaybettik rotayı, girdabın ortasında,
Ben bir adaydım, terk edilmiş, unutulmuş.
O ise bir deniz feneri, sönmek üzere,
Kurtuluş yoktu, anladım o karanlıkta.
Yüzleştim suretimle, aynada beliren,
Bir yabancı gibi baktım, tanımadım onu.
Yılgın bir ifade, çökmüş omuzlar,
Bense hala umut arardım boşlukta.
Labirentler çizdim, çıkış yolu bulmak için,
Her dönüşümde kayboldum daha da derinde.
Oysa tek çıkış, kabullenmekti belki de,
Gururun esaretinden kurtulmaktı.
Teslim oldum,
Sonunda.
Hürriyetti.