Yılgın Sabahlar

Bir sis çöker yine usulca içime,
Uykudan arınmış, yabancı yüzümle,
Tutunurum günün ilk demine.
Bilirim, her gün yeniden başlarım,
Eskimiş umutlarla yola koyulurum.
Yüzümde çizgi çizgi biriken yaşlarım,
Anlatır geçmişin yorgun yankısını,
Kaybolmuş bir coşku, bir eski hevesim.
Yollarda ararım, unuttuğum sesi,
Bir zamanlar içimde çınlayan neşesi.
Kim bilir, belki bir köşe başında,
Bekler beni, kaybettiğim o masum hali,
Bir gülümseme saklarım, solgun yüzümde.
Her adımda biraz daha yorulurum,
Hayatın yükü omuzlarımda ağırlaşır.
Gönlümde biriken hasret, bir volkan gibi,
Sanki beni yakar, eritir, kül eder.
Yine de vazgeçmem, yürürüm, ararım,
Çünkü bilirim, umut bir ışık gibi parlar,
Karanlığın en koyu yerinde bile olsa.
Belki de beklenen yarın çok uzak,
Belki de düşler, birer serap sadece.
Ama yine de inanırım, bir gün,
Yüzüme vuracak o sıcak nefese.