Taş duvarların sessiz fısıltısından
Bir gölge düşüyor -geçmişin aynası-
Tuğlalar tuğlalar tuğlalar -unutulmuş hatıralar, gri-
İleride bir kemer altından yürüyeceğim usulca.
Çatıdaki güvercinden süzülüyor bana
Kasım başlarında esen rüzgarlardan
Ben kemerin altındayım şimdi -yalnız mı-
Kiremitlerin tozundan yoğrulmuş zaman.
Dönüyor bakışları yavaşça
Ben kemerden geçtim gittim çok uzun zaman önce
Belki
Ne değiştiydi hala aynı mı her şey.
Göz kırpıyor eski bir pencere
Ben çoktan unuttum o şehri.
Ah, peki
Kim hatırlıyor ki.
Yılgın Çerçeveler
Bir yanıt yazın