Yıldızsız Hayaller

Uykusuz gecelerin küflü aynasında,
Yıldızsız hayaller büyütürüm usulca.
Kirpiklerim arasına sızan karanlık,
Bir ömürlük hapsin soğuk nefesi.
Ruhum, terk edilmiş bir gemi misali,
Dalgaların insafına bırakılmış, çaresiz.
Kelimelerim paslı birer zincir,
Düşüncelerimi bağlayan, özgürlüğümü çalan.
Bu şehir bir labirent, çıkışı olmayan,
Her sokak bir çıkmaz, her köşe bir tuzak.
Ben, bu labirentin kayıp gezgini,
Yolumu ararken, kendimi yitiririm.
Umut, gökyüzünde asılı duran bir balon,
İplerim kopmuş, rüzgarla savrulurum.
Gözyaşlarım mürekkep olur, kâğıda düşer,
Yazılmamış bir destanın yarım kalmış mısraları.
Yüzümde bir maske, sahte bir tebessüm,
İçimde kopan fırtınaları gizleyen.
Ve ben, bu yıldızsız hayallerin bekçisi,
Karanlığa meydan okurum, umutla yaşarım.
Belki bir gün, gökyüzü aydınlanır,
Ve yıldızlar düşer avuçlarıma.