Sustum o sonsuz boşluğun kıyısında, sustum, sustum,
Perdeler aralandı, galaksiler serildi önüme,
Nebulaların dansıydı, ruhumun aynasıydı,
Gördüm evrenin sırrını, gördüm, gördüm.
Kozmik bir fısıltıydı, kalbime dokunan;
Yalnızlık iki adım ötede, umutla bezenmiş;
Yazsınlar yıldızların hep bir yol gösterdiğini,
Kaderim acımasız, bir yol ayrımında.
Bilinmezliğin dekoru, bir gökkuşağı kadar renkli,
Keşke sonsuzluk için sevseydim seni.
Zamanın ötesinde bir yolculuk, benliğimden kopuş,
Sonsuzluğun dinginliği, evrenin kucağında kayboluş.
Belki de bir rüyaydı, belki de gerçek,
Uyanışım yeni bir başlangıç, evrene dönüş.
İçimde yankılanan bir melodi,
Yıldız tozlarıyla dans ediyorum.
Bir yanıt yazın