Yersiz Sevinç

Kime benziyorum
ve bir tutam gün ışığının
kör kuyuları aydınlatamayacağına inanan
şüpheci bir çocuktan
nedir bende
kalan
Yılgın bir araba sesi miyim
sabahın köründe
ücra sokakların
sessizliğinden usanan
kaçıp gitmenin
endişesi
Bir gölge miyim yoksa
bayram sabahında
yalnız sofrasına
bir tabak daha koymanın hüznünü
hep içinde
saklayan
Sessiz odaya giriyorum
kalabalığın ortasındaki
ve eski bir defterin
yaprakları gibi çevirerek
anlamsız telaşımı
kayboluyorum bir zamanlar
yanı başımda durduğunu sandığım
coşku kırıntıları
arasında! ..