Yenilgi Yüzleşmesi

Bir sis perdesi indi içime, ruhum üşüyor
Bütün kaçış yollarında kendimi kaybediyorum, kimim ben
Benliğime düşen hayaller hattında bir çöküş
Bir iç hesaplaşma başlıyor, gerçek diyor bir ses
Dün bir umut elçisiydim oysa ben, ışık dağıtırdım
Bugünse karanlığın esiriyim,
Yenilgimle yüzleşme
Bir kabus görüyorsun, uyanmışsın korkuyla
Kaybedip yıkıldığıma inanmak istemiyorsun
Bir hiçliğe varışın provası oluyor oysa hayatım
Ümitsizlik yok, bir kabulleniştir bütün yenilgilerim
Yalnız soğuk bir yalnızlık var karşımda,
Ve bir maskenin ardında
Saklanıyor kırgınlıklar
Seni arıyorum orda, belirsizliğin kıyısında
Bir yabancılaşma filmine gideceğiz gelirsen
Delilik hızıyla çarparken pişmanlığın acımasızlığına
Nefes nefese yaşanacak tüm çaresizlikler
Böyle olmalıydı ve oldu işte diyecek iç sesim
Babamsa bir suskunluğa bürünecek, gözyaşlarını saklarken
Bütün duvarları yıktım ve geldim işte
Bir hiçliğe dönüş nasıl gerekiyorsa öyle
Ansızın çıkmalısın karşıma
Ki unutulmuş bir feryat olmalı dünyaya
Seninle her yüzleşmemiz
Mağlubuz,
Durmadan kazanan bu hayat
Basit bir illüzyon sadece, bir aldatmaca
Pişmanlıkla rest çekiyorum
Ama o biliyor bunu ve gülümsüyor sadece
Yokum diyor
Dün bir umut elçisiydim oysa ben, ışık dağıtırdım
Bugünse karanlığın esiriyim, yenilgimle yüzleşme
Yenilgimle yüzleşme,
Zafer sanıyor birileri