Yasaklanan Sabah

Çınarlı bir yokuş vardı, bilirdim,
Güneş oradan doğmazdı hiçbir zaman.
Annem derdi, yasaklıdır ışığı o tepenin,
Çünkü orada saklıdır bütün yalan.
Yine de her sabah erkenden kalkardım,
O yokuşu tırmanırdım nefes nefese.
Bilirim, güneş görmeyeceğim amma,
Bir umut taşırdım içimde gizlice.
Bir gün tepeye vardım, sisler dağıldı,
Gördüm ki, güneş tam karşımda duruyor.
Annemin yalanı boşa çıktı o an,
Belki de o yalan, beni koruyordu.
Ama artık çok geçti, ben büyümüştüm,
Yasaklanan sabahla tanışmıştım.