Bu kent yorulacak,
ışıkların altında bir gölge,
hem de en derininden,
Gri betonlar arasında bir tutam umut,
yani bu devasa şehrimiz.
Bu kent susacak bir gün,
hatta bir taş yığını
yahut sessiz bir fısıltı gibi de değil,
boş bir kabuk gibi savrulacak
kalabalıklar arasında kimsesiz.
Şimdiden özlenecek telaşı,
duyulacak hasreti şimdiden.
Böylesine yaşanacak bu hayat,
kaçırılan her anın ardından
yeniden başlama cesaretiyle,
“Denendim” diyebilmen için…
Yarınlar var olacak elbet,
belki de bambaşka bir renkte,
belki de yepyeni bir seste,
ama umut hep baki kalacak.
Bu yüzden tutun hayata
Bu yüzden tutun yarına
düşsen de kalk yeniden
yeter ki vazgeçme.
Yarına Tutunan
Tür:
Bir yanıt yazın