Sessizce kapandı defter
Bir umut vardı içinde
Silinmiş, solgun bir resim
Bitmemiş bir cümle gibi
Bekliyor tamamlanmayı
Yılların yükü omuzda şimdi
Çalınan zamanın bedeli ağır
Belki de hiç başlamamalıydı
Her şey bir anda değişti sanki
Kader ağlarını ördü sessizce
Yalnızlık bir gölge gibi takipte
Boşlukta sallanan bir salıncak
Beklenen cevap gelmedi bir türlü
Gözler umutla doluydu bir zamanlar
Şimdi sadece hüzün var derinde
Yarım kalmış bir imtihan gibi
Hayat akıp gidiyor durmaksızın
Anılar birer birer canlanıyor
Unutulmayan bir veda gibi
Sessizlik çöktü yeniden
Her şey artık çok geç
Bir veda busesi kaldı
Yüzünde donmuş bir hüzün
Bir yanıt yazın