Sessizce gittiği o gün,
Bir şehir kadar yalnız,
Bir ömür kadar erken.
Ardında bıraktığı anılarla,
Yüzümde solgun bir tebessüm,
Gözlerimde bitmeyen bir hüzün,
Yüreğimde tarifsiz bir yangın,
Belki de modern bir lanet,
Aşkın en acımasız hali.
Zamansız bir ayrılık türküsü,
Sokaklarda yankılanan yalnızlığım,
Bir hiçliğin ortasında kayboluşum,
Her şey yarım, her şey eksik,
Kelimeler yetersiz, duygular yoğun,
Bu modern vedanın ağırlığı.
Bir fotoğraf karesinde donmuş zaman,
O gülüş, o bakış, o sıcak nefes,
Şimdi sadece birer hatıra,
Birer hayal kırıklığı, birer pişmanlık,
Keşke diyebilseydim son bir kez,
Keşke kalabilseydin yanımda sonsuza dek,
Ama olmadı, olamadı, olamazdı.
Şimdi sensiz geçen günler,
Bitmeyen bir çile, dinmeyen bir sızı,
Yine de yaşamaya çalışıyorum,
Belki bir gün unuturum seni,
Ama asla affetmeyeceğim bu vedayı.
Bir yanıt yazın