Yarım Kalmış Bir Mevsimin Hüznü

O kadar da acıtmazdı gidenlerin ardından kalan boşluk,
anılar birer zehirli ok gibi saplanmasaydı sineme her solukta.
Öyle dayanılmaz olmazdı, her sabah uyanmak,
kayıp bir parçam her aynada gözüme çarpmasaydı eğer.
O kadar da soğuk esmezdi belki de bu kasvetli rüzgâr,
güneşin son ışığı tenimi okşamasaydı bir zamanlar.
Daha kolay silinirdi belki de o eski gülüşler,
bir mevsimlik hevesle yeşerip sonra aniden solmasaydılar.