Yarım Kalan Kelam

Yazılmamış bir mektup kaldı senden.
Kelimeler ki buz tutmuş, erimez.
Sözler uçtu gitti, dilde bir yara,
Sessizliğin hükmü sürer derinde.
Her satır bir pişmanlık, bir sitem,
Yazılsa geçecek miydi bilmem,
Belki de en iyisi saklamak içte,
Bir umut kırıntısı kalır geride,
Yarım kalmış bir hayal gibi öylece.
Kağıda dökülmeyenler,
Daha mı kıymetli sence?
Belki de doğru olanı yaptık,
Sessizce kabullenmek her şeyi.
Giden gitmiştir artık, dönülmez yola,
Bir veda bile etmeden kayboldu izi.
Şimdi ne yazsam nafile, bir anlamı yok.
Yarım kalmış bir mektup, bir ömürlük yük.
Kelimeler yetersiz, hisler karmaşık.
O mektup ki asla tamamlanmayacak,
Bir veda, bir sitem, bir aşk itirafı.
Yazılmayan satırların ağırlığı çöker içime,
Sonsuz bir boşlukta yankılanır sessiz çığlıklar.
Ve ben, yarım kalan kelamın esiri,
Unutulmuş bir dilde, kayıp bir hikaye,
O mektubu beklerim, gelmeyecek bilsem de.