Yarım Kalan İmtihan

Bütün kelimeleri yaktım
Ama bilmediğim bir şey vardı yine de
Yüzünü unutmadım
Gözlerin karardı o zaman
Kirpiklerin usandı
Ve ne kadar çok ağlar olduk gece boyu
Birden anımsadım ki
Boşluk orda başlıyor
Tam da gülüşlerin birbirine karıştığı yerde
Öğrenilecek hiç bir ders yok bu hayatta
Yaşanmamış bir an bile yok artık
Böyle diyorsun her gidişinde
Yaşadığım şehirde sana benziyor git gide
Ne zaman unutmayı denesem deprem oluyor
Ya da erteliyorum ömrümü son anda
Uzun bir karanlık oluyorsun denize baksam
Karşılıksız bir dua kadar kırılıyor kalbim
Dinlediğim şarkılarda canımı yakıyor artık
Anılarımı silip atıyorum bir bir
Ve ben bütün sözlerimi yutuyorken şimdi
Kasım diyorsun tam da orda başlıyor boşluk
Susunca kanıyorsun yorgunum dememek için
Hayaller, umutlar, dualar çiziyorsun duvarlara
Kendine bir liman bul artık bir de kaptan
Terk edeceğin bir veda bul bu dünyada
Tek derdin o şehri unutup gitmek olmalı
Ve giderken havaya savurmak yazdığın mektupları
Birden anımsadım ki boşluk orda başlıyor
Tam da yüzünün unutulmadığı yerde
Konuşacak bir şeyler bulamıyorsak gece boyu
Derim ki :
Boşluk kaçınılmazdır ne denense
Ve sen bütün kelimeleri yaktığını sanmıştın
Ama unutmuşsun boşluğun adını