Yarım Kalan Bir Beste

Ne tuhaftır şu bitmemiş şarkılar,
Bir sevinçten, bir hüzünden doğsalar,
Yaralı bir kuş gibi kalırlar.
Derin bir melodi saklıdır içinde,
Son bir nota çalarken piyanonun,
Sessizlik çöker odaya aniden.
Anılar birer birer canlanır,
Duyguların karmaşası sarar seni,
Bu tamamlanmamış bir aşkın izi mi?
Ne kadar uğraşsan nafiledir,
O eksik parça, o kayıp melodi,
Bulunmaz, azizim, bulunamaz ki.
Başka ne beklenir böyle bir andan,
Kapanan kapı, susturulan çığlık,
Ve sonra sadece bir “Hoşça kal!” yankısı.