Ayrılık büyüdü ve en kırılgan yerinden çatladı umut
Kayıptı sözlerim, sessizlikti, seslendim işte
Bir parça inanç bir de çocukça telaşım var sana
Verebildiğim, anlamlarını yitirmişti çünkü dualar
Sessizliği dinle inancı ara özledim demek bu
Karanlık koğuş yalnızlıklarından ne düşer payıma
Biraz cesaret biraz korkuyuz ayıptır saklaması
Vazgeçmekse yasaktır katiyen günah bilirsin
Yaralı bir teslimiyet gibi sundum sana bunları
Bir de hafızam, başıma dert acı ve tatlı üstelik
Anımsa silinen mesajları, ilk telaşındır
Umutsuzluk notları getirdim sana terk edilmişliklerimi
İstersen unut gitsin bunları zikir de yapabilirsin
Beni affet aynanın önünde seni seviyorumdur bu
Şiir okuyan bir kadının gölgesi var karşımda
Kendini ölümsüz sanıyor onu verdim ganimettir
Eridi tutunarak, tutsak ederek sevdi kabilesi onu
Sözün öte kıyısında sustu, Kassandra dediler adına
Ayrılık büyüdü ve en kırılgan yerinden çatladı umut
Umut yılgındı bunca yıl nice yük taşımaktan
Çatlamanın fısıltısını duydum ve onu getirdim sana
Unutulmaya geldim işte onarılmaya değil
Affet beni sürgünüm ama bekliyorum demek bu
Bir yanıt yazın