Yapayalnızlığın Çağı

şehirlerin neon yalnızlığı
kalabalıklar bir yanılgı
uzak aynalar kırık
anılar birer gölge
vakitlerden beton
hayaller enkaz altında bir umut
kuşlar göçtü çoktan
modern bir düşüş bu
vicdanlar askıda
ruhlar yorgun ve bitkin
aşk bir algoritma
ölümden beter
yalnızlığın zirvesinde
gözler kapalı bir arayış
dokunmadan hissetmek
yüreğin çığlığı sessiz
gerçek bir illüzyon
kaybolmuş bir kimlik
saatler durdu sanki
saniyeler asır gibi
modern zamanların ağı
aşklar sanal bir tebessüm
gerçeklik bir yanılsama
kalpler buzdan bir heykel
kardeşlerim!
uyanınız uykudan
hele bir sevelim de gerisi gelir
gerisi elbet bir umut
bir nefes kadar yakın
gelecek bir mucize belki