En uzağımdım kendime
aynalar çoğaldıkça
bir gölgeydim sanki
kaybolan çocukluğumda
Sessizliğe gömdüm
bağışlanması imkansız
hatıraları
Bir gök gürültüsünde uyandım
rüzgarın savurduğu yapraklar gibi
dağılırken benliğim her yere
bildiğim tüm adresleri unuttum
bir yabancı gibi bakarken hayata
anladım ki en büyük yanılgım
kendimi olduğumdan farklı sanmamdı
Şimdi, bir başıma
yağmur altında
ıslanıyorum.
Yapayalnız Ağaçlar
Bir yanıt yazın